David Begbie Interview in Dutch Language

netherlands
IN GESPREK MET DAVID BEGBIE
METAAL WORDT MENSELIJK
image portrait David Begbie
‘Ik ben een uitvinder en een maker. Iets creëren dat nog niet bestond geeft een ongekende creatieve ervaring’

Many thanks to gallery Van Loon and Simons, Biennale Brabant 2012

De Schotse kunstenaar David Begbie brengt met zijn staalgaassculpturen een ode aan het menselijk lichaam. Hij speelt met het idee van schoonheid en perfectie waarmee we onszelf en anderen zien. ‘Het harde en zachte van het staalgaas verbeeldt menselijke relaties.’

Wat vindt u zo bijzonder aan het menselijk lichaam?
‘Het is een natuurlijke en passionele reactie op het leven zelf. Het iconische beeld van een naakt mens kan de kwaliteiten van het leven tonen. Het is ook een archetypisch beeld van erotische schoonheid. Beeldhouwen is een populaire kunstvorm, omdat er ontzettend veel menselijkheid in het werk zit. Dat menselijke aspect probeer ik verder uit te diepen door op een subtiele manier relaties tussen mijn sculpturen te laten ontstaan. Het harde en het zachte van het staalgaas zie je terug in menselijke relaties. Je ziet spanning en harmonie. Zo maak ik de metalen menselijk.’

U creëerde een eigen visuele taal, leg dat eens uit.
‘Ik werk met een compleet uniek medium, een kunstvorm die ik zelf heb bedacht. Het spelen met belichting vergroot de beleving van het kunstwerk. Door het strategisch plaatsen van lichten, krijgt het niet alleen een driedimensionale, maar ook een tweedimensionale sculptuur. Een live dimensie die niet te vangen is op beeld. Je moet er voor staan om de echte energie te kunnen voelen. Het is moeilijk om te zien of het werk rond of plat is als je er op een afstand naar kijkt. Pas als je dichtbij komt zie je de ware vorm van de sculptuur.’

Hoe maakt u de sculpturen?
‘Ik zie het als een mix tussen tekenen en beeldhouwen. Beeld je duizenden lijnen in, maar dan driedimensionaal getekend met staalgaas, of tweedimensionaal verweven. Ik maak alles met de hand, buig het materiaal en rek het uit. Dat is geen eenvoudig proces, het kost veel inbeelding.’

Hoeveel tijd bent u kwijt aan één sculptuur?
‘Dat is lastig te zeggen. Kleinere stukken maak ik in twee dagen. Bijna als een tekening; snel en spontaan. Momenteel ben ik bezig
met een gigantische, twee meter hoge Boeddha voor in de nieuwe Buddha Bar in Londen. Daar werk ik nu al twee maanden aan, maar niet continu. Voor hetzelfde geld begin ik morgen aan een werk dat dertig jaar in beslag neemt.’

Maakt het kunstenaarschap u gelukkig?
‘Zeer. Ik begeef me in de gelukkige positie dat ik nooit iets anders heb gedaan. Vanuit de kunstacademie ben ik meteen opgepikt door een galerie. Het grootste voorrecht vind ik de vrijheid waarmee ik mijn tijd kan indelen. Ik leef mijn leven hoe ik kies om het te leven. Ik ben een uitvinder en een maker. Iets creëren dat nog niet bestond geeft een ongekende creatieve ervaring.’

Is het erg als mensen uw werk kopiëren?
‘Ik zie het als een compliment. Ik inspireer veel mensen in de kunstwereld. Niet alleen degenen die mij nadoen, maar ook fotografen, architecten en muzikanten. Zo werk ik nu samen met een violiste. We werken allebei met snaren, maar dan andersoortige. We proberen met mijn sculpturen een visuele connectie met haar muziek te maken. Of dat slaagt durf ik nog niet te zeggen.’

Hoe zorgt u ervoor dat uw werk onderscheidend blijft?
‘Wat mij echt onderscheidt, is dat ik direct met het medium werk. Ik gebruik geen mallen en er gaan geen industriële processen aan vooraf. Ik verlies dus niets van de originele expressies, het gaat direct van mijn geest, naar mijn handen en naar het staalgaas. Dat maakt mijn sculpturen energiek en verfrissend.’